Köttarar

Markaðssetning á íþróttafélagi

En Köttið snérist ekki bara um stemmningu á vellinum, heldur markaðssetningu á íþróttafélagi. Heilsíðuauglýsingar fóru að birtast í dagblöðum, sú fyrsta kom fyrir stofnfundinn og margar fleiri í kjölfarið. Í þessum auglýsingum var boðskapnum komið á framfæri og fólk hvatt til að Kötta sig inn í fjörið. Þróttur átti ekki í miklum vandræðum með að fá stuðningsfyrirtæki til að bakka upp þessar auglýsingar – það vildu flestir tengjast þessari frumlegu íþróttahreyfingu, sem var komin fram á sviðið með gleði, fjöri og æðruleysi. Í kjölfarið komu síðan skrúðgöngur í fylgd lögreglu og hertrukka, þar sem gengið var frá Sæviðarsundi á völlinn í Laugardal. Árið eftir var svo vörubílalest frá Sæviðarsundi í Laugardal, þar sem síðasti leikur sumarsins fór fram og  fyrsta skóflustunginn tekin að nýju félagshúsi í Laugardalnum. Leitað var til vörubílastöðvarinnar Þróttar, sem lagði til 8 treilera til að flytja fólkið í Laugardalinn undir fyrirsögninni, Þróttur flytur Þrótt. Um 400 manns fóru uppá pallana á vörubílunum, sem keyrðu um hverfið í lögreglufylgd með tilheyrandi lúðrablástri – íbúar hverfisins annað hvort úti veifandi, eða í gluggum veifandi.

Það er rétt hægt að ímynda sér hvað þessi stemmning hafði mikil áhrif. Ekki bara í Þrótti og hjá öðrum íbúum Þróttarbæjarins, heldur langt út fyrir félagið. Fjölmiðlar tóku við sér og urmull viðtala fór að birtast í dagblöðum, útvarpi og sjónvarpi. Það var einfaldlega spurt, hvað er að gerast? hvað er Köttari, hvernig varð þetta til. Í kjölfarið gekk Þrótti betur að semja við styrktaraðila og í það heila varð allt starf félagsins mun skemmtilegra og auðveldara – sjálfboðaliðar auðsóttari, völlurinn betur sóttur og fullyrða má, að t.d. fólki úti á landi, sem ekki átti sér lið í bænum, snérist á sveif með þessum fjöruga klúbbi. Úrklippur úr þessari upphafssögu Köttaranna má finna í úrklippubók í Þróttarheimili, sem nú liggur þar frammi.

Flestir klúbbar eiga sér stuðningsklúbba í dag, misvirka reyndar. Við Köttarar erum þannig í dag, misvirkir. Staðreyndin er sú, hér á landi sem og alls staðar á völlum heimsins, svona stuðningsklúbbar eru byggðir upp og í kringum stráka á aldrinum 18 ára og uppúr, stráka sem hafa gaman af því að taka nokkra bauka fyrir leiki og skemmta sér á vellinum. Fáir endast lengi, verða fjölskyldumenn og ýmsar skildur koma í veg fyrir að þeir geti leyft sér þennan lífsstíl. Þetta kom fyrir rót Köttarana, upphafsmennirnir hurfu smám saman og endurnýjun átti sér ekki stað. Hjá okkur kom reyndar upp  öflug kynslóð mörgum árum seinna og voru ekki síður sprækir en upphafsmennirnir. En það var erfitt að koma í veg fyrir að þeir eltust líka, stofnuðu sambönd og fóru í nám eða vinnu. Þriðja kynslóðin var reyndar að banka uppá fyrir 2-3 árum en virðast hafa elst ansi snögglega. Í sjálfu sér má því að segja að upphafsmennirnir eru aftur komnir á sinn stað, afar myndarlegir afar, sem rifja reglulega upp gömlu textana. En okkur vantar hið sanna Kött aftur – að Þróttur verði aftur svona skemmtilegur og fyrirmynd annarra félaga. Eitt er víst, sú stemmning sem nú er oft á völlum landsins og á landsleikjum er komin frá okkur.

Upp með Köttið og lifi Þróttur

Haukur Magnússon K1